Symptomen van depressie

De diagnose van depressie gebeurt op basis van een klinische assessment en is vrij eenvoudig. Een patiënt voldoet aan de ICD-criteria voor een depressieve episode wanneer hij/zij gedurende minstens twee weken, minstens twee van de drie kernsymptomen (voortdurende sombere stemming; afname in interesse en genot; energieverlies of vermoeidheid na minimale inspanning) en minstens twee van de zeven secundaire symptomen (verminderde concentratie en aandacht; zich schuldig en radeloos voelen; minder eigenwaarde en zelfvertrouwen; veranderingen in eetlust en gewicht; slaapstoornissen; pessimistische gedachten en piekeren; zelfdodingsgedachten en -gedrag) ervaart.

De diagnose is afhankelijk van volgende 3 factoren: de symptomen moeten herkend worden, ze moeten langer dan twee weken zichtbaar zijn en ze moeten een negatieve invloed hebben op het sociaal, interpersoonlijk en werk gerelateerd leven van de patiënt.

De ICD-10 maakt voor de diagnose van depressie gebruik van volgende codes: F31 staat voor een bipolaire stoornis; F32 voor een depressieve episode; F33 voor een terugkerende depressieve stoornis; F34.1 voor dysthymie; en F06.3 voor een stemmingsstoornis die veroorzaakt wordt door organische factoren.