Ook al wordt er tegenwoordig meer openlijk over psychische problemen gepraat, toch heerst er nog steeds een groot taboe wat veel mensen tegenhoudt om hulp te zoeken.

Bijvoorbeeld zo bestaat er nog steeds de overtuiging dat mensen met een depressie gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn of dat depressie geen echte medische aandoening is. Deze attitudes kunnen ervoor zorgen dat mensen die lijden aan een depressie zich geremd voelen om professionele hulp te zoeken en kunnen ook een negatief effect hebben op de sociale ondersteuning die voor hen beschikbaar is.

De media spelen een belangrijke rol bij het doorbreken van dit taboe. Door mensen te sensibiliseren over de symptomen en de invloed van depressie, en door de oorzaken en de behandeling van depressie meer bespreekbaar te maken, kunnen ze een positieve verandering teweeg brengen.

Door mogelijke onverantwoorde verslaggeving over zelfdoding tot een minimum te beperken, kunnen media de negatieve effecten hiervan inperken.

Er bestaat steeds meer evidentie voor het bestaan van het “Werther-effect”. Het “Werther-effect” houdt in dat sommige verslaggeving over zelfdoding imitatiegedrag of het kopiëren van zelfdoding kan uitlokken.

Een recent voorbeeld van het “Werther effect” is het beduidend hoger aantal treinsuïcides na de zelfdoding van de Duitse keeper Robert Enke in 2009 (Hegerl et al. 2013).

Omgekeerd, in Wenen nam het aantal zelfdodingen met 70 % af nadat gestart werd met een initiatief om verslaggeving over metrosuïcides te beperken.